Αδελφέ – Στοχασμοί 1984

Αδελφέ

Δε σε φθάν΄η φωνή μου

ξεμακραίνεις κι εγώ σε ρωτάω:

Τόσα χρόνια χαλάς, δεν πονάς;

Το δικό σου το σώμα πληγώνεις.

Ξεστρατίζεις, άλλο δρόμο τραβάς.

Σε ρωτάω, δεν ακούς.

Γύπας, όρνιο, τσακάλι,

καταβόθρα χαμού τελειωμός.

Αραχνόλκειστ’ η καρδιά σου,

Παγωμένο το γέλιο  σου, μίσος.

Το μαχαίρι σου αίμα μου στάζει,

ματωμένος σε ρωτάω «γιατί».

Ίδια γλώσσα οι δυό μας μιλάμε,

Συνεννόηση μεταξύ μας καμία.

Αγαπάς ότι εγώ αγαπάω,

μα στα χέρια κρατάμε σπαθιά.

Σου φωνάζω. Αλήθεια μ΄ακούς;

Ένα βήμα πορείας μαζί,

πρώτα η γής, η πατρίδα, εμείς

η γωνίτσα αυτή, η Ελλάδα.

Αδελφέ μου η ματιά σου στον ήλιο

καταγάλανο μπλε το ουρανί,

δημοσθένειο πάθος, κατάρα

η κραυγή μου τραγούδι ας γίνει.

Γιαουντέ, 18-5-84