Εσύ – Κραυγές 1982

Εσύ

Με νανουρίζει η θύμηση

πισογυρνώ σε σένα

την εποχή της άνοιξης

σε χρόνια ευτυχισμένα

γεμάτος ηλιοτρόπια

και το δικό σου γέλιο

που της καρδιάς το κτύπημα

γινότανε τραγούδι.

Χειροπιασμένοι βλέπαμε

χρυσά ηλιοβασιλέματα

και η αυγή μας έβρισκε

σφιχταγκαλιά τους δύο.

Έπιανα αστέρια της νυχτιάς

στόλιζα τα μαλλιά σου

στο ασημί του φεγγαριού

έκτιζα χίλια κάστρα.

Της φαντασίας θαυμαστής

στα σύννεφα περπάταγα.

Οι ώρες μου ατελείωτες

μαζί σου εγώ μιλούσα

ξεχάσθηκα στις σκέψεις μου

στις αναμνήσεις μόνος

την πρώτη νιότη μου έζησα

ποιος ξέρει πως περάσαν.

Αθήνα 22-2-80