Chrysler 300

Αμφιβάλει κανείς ότι ο άντρας είναι πραγματικά καλύτερος από τη γυναίκα; Υπάρχουν τουλάχιστον ένα εκατομμύριο επιχειρήματα για αυτό, πιο σημαντικά όμως υπάρχουν άλλες τόσες παραδοχές που για τα ακριβώς ίδια πράγματα ένας άντρας χαρακτηρίζεται «θεός» και μια γυναίκα «πουτάνα».

Ε λοιπόν τα ίδια ακριβώς ισχύουν και στα αυτοκίνητα. Δηλαδή ενώ δύο αυτοκίνητα μπορεί να έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό, αυτό με την κίνηση πίσω αποθεώνεται για αυτό, ενώ αυτό με την κίνηση εμπρός χορταίνει λάσπη. Για να δούμε τα δέκα πιο κραυγαλέα.

1. ΑΝΑΡΤΗΣΗ

Πως είναι δυνατόν ο άξονας που περνάει την κίνηση να έχει ένα απλό, ποταπό γόνατο ΜακΦέρσον. Ένα προσθιοκίνητο αυτοκίνητο θέλει τουλάχιστον πολλαπλούς συνδέσμους, αλά Audi, για να πεις πως μπορεί να του συγχωρεθεί το αμάρτημα να είναι προσθιοκίνητο. Δε νοείται φυσικά οτιδήποτε μη ανεξάρτητο. Που ακούστηκε προσθιοκίνητο με άκαμπτο εμπρός; Πισωκίνητο όμως με άκαμπτο πίσω; Ε; Τι πειράζει; Μπορεί να μην είναι hi–tech, είναι όμως «η σίγουρη λύση», «κρατάει το κάμπερ σταθερό» που στο κάτω κάτω εξασφαλίζει καλύτερο drift. Τι πειράζει δηλαδή που κάθε φορά που περνάει από λακκούβα, μπιστάει σα μπάλα του μπάσκετ πριν από βολές;

2. Torque steer

Όποιος έχει οδηγήσει οποιοδήποτε Opel/Saab με κινητήρα πάνω από 200 άλογα ξέρει τι θα πει torque steer. Είναι το ψάρεμα που κάνουν οι εμπρός (κινητήριοι) τροχοί που λόγω του άνισου μεγέθους των ημιαξονίουν μεταφέρουν στο απότομα πάτημα του γκαζιού άνισα τη ροπή δεξιά-αριστερά. Το τιμόνι τραβάει απότομα από τη μία πλευρά (την αριστερή συνήθως) και αν δεν προσέξεις στο προσπέρασμα σκας στον απέναντι. Απαράδεκτο. Όχι όμως και αν το αυτοκίνητο είναι πισωκίνητο. Γιατί τότε έχει «γλέντι», «μπαντιλικώνει», ελαφραίνει απότομα και αρχίζει το ψαλίδισμα της ουράς. Πολύς ο χαβαλές, αλλά είναι ακόμη πιο πιθανό τα γυρίσει και να σκάσει στον απέναντι. Έχει όμως φάση ε;

3. ΒΑΡΟΣ ΕΜΠΡΟΣ

Τι ντροπή να κρέμεται ο κινητήρας μπροστά από τον εμπρός άξονα. Η κατανομή βάρους βαράει ποσοστά εκλογών στο Ιράν (90-10) προς τα μπρος, κάτι που σε κάθε στροφή το νοιώθεις να σε τραβάει μονίμως προς την εξωτερική πλευρά. Υποστροφή λέγεται και φταίει το μεγάλο εμπρός βάρος του αυτοκινήτου, που δεν πρόσεξε κανείς να το φέρει λίγο πιο πίσω. Η Audi έκανε την προσπάθεια, έβαλε τον κινητήρα στο διαμήκη άξονα (το μόνο προσθιοκίνητο –μαζί με το Rover 75) και τον τράβηξε όσο πιο πίσω μήπως και κόψει λίγο τα «μούτρα» στη στροφή. Αλλά που… Αντίθετα ένα μπροσθόβαρο πισωκίνητο έχει το «θετικό» ότι ο πίσω άξονας είναι στον αέρα. Ξεκολλάει για πλάκα και με καρφωμένη τη μούρη στην άσφαλτο, το πίσω μέρος στρίβει σα «διαβήτης». Τώρα αν η καμπύλη έχει σχέση με την τροχιά της στροφής αυτό είναι άλλο θέμα, πάντως το μπροστόβαρο πισωκίνητο εκτιμάται ιδιαιτέρως στους αγροτικούς κύκλους όπου και συναντάται πιο συχνά.

4. ΜΕΓΑΛΟΙ ΠΡΟΒΟΛΟΙ

Ασχήμια, μεγάλη ασχήμια. Μιλάω για τον εμπρός πρόβολο που έχουν τα προσθιοκίνητα αυτοκίνητα. Η μούρη του Peugeot 407 έχει ένα μέτρο μήκος πριν φτάσει στον τροχό. Ένα μέτρο! Που πας ρε φίλε με την προβοσκίδα. Με τέτοιο όγκο δεν ανεβαίνει ούτε σε ράμπα φερυμπότ. Με το πλάι, σιγά σιγά, λοξά, λοξά από την άλλη και αν ανέβει. Στην έξοδο ακόμη χειρότερα. Στις στροφές στα στενά, τα ίδια. Άντε να στρίψεις ανάμεσα σε δύο παρκαρισμένα. Ή να παρκάρεις με παρκαρισμένα εκατέρωθεν. Δεκτή η ένσταση, όμως τα πισωκίνητα έχουν πρόβολο πίσω. Μπορεί εμπρός να είναι κοντά όμως πίσω ο κώλος εξέχει σαν της Τζένιφερ Λόπεζ. Μπορεί να μη βρίσκει η μούρη ανεβαίνοντας στη ράμπα, βρίσκει όμως ο κώλος στο τελείωμα. Αυτό δηλαδή δεν πειράζει;

5. Cab Forward – Rear Cab

Η κίνηση στους εμπρός τροχούς βοήθησε στην αύξηση των ωφέλιμων χώρων. Με όλα τα μηχανικά να καταλαμβάνουν το πολύ μέχρι λίγο πιο πίσω από τον εμπρός τροχό, όλο το υπόλοιπο έγινε καμπίνα. Και εγένετο το «Cab Forward». Μια αηδία, που μεταμόρφωσε τα χάτσμπακ σε «ενός όγκου», μετατρέποντας το καπώ σε προέκταση του παρμπρίζ. Μια ματιά στο Honda Jazz αρκεί να καταλάβεις. Ακόμη χειρότερα στα σεντάν. Ποιος δε θυμάται το Chrysler 300C μίας γενιάς πίσω. Εμετός! Ενώ στα πισωκίνητα ε; Τι χάρη, τι μούρη, τι σχήμα! Από τη ΒΜW Z4 μέχρι το απόλυτο άκρο, τη Maybach Exelero, οι πισωγλέντηδες διαγωνίζονται ποιος θα φέρει τον πίσω άξονα πιο κοντά στην κωλοτρυπίδα του. Άμα δε κάθεσαι και από πάνω, όπως στο Caterham 7, το πράγμα είναι μαγεία. Χωράει και συζήτηση;

6. ΤΟΥΝΕΛ ΜΕΤΑΔΟΣΗΣ

Τι είναι αυτό το πράγμα που εξέχει και μας χωρίζει τον έναν από τον άλλον (αγάπη μου); Ένας όγκος μέσα στη μέση του αυτοκινήτου που πρέπει μονίμως να περνάς για να κατέβεις από τη λάθος πόρτα. Μπροστά βολεύεται, λίγο το χειρόφρενο, λίγο η κονσόλα, λίγο ο «τεμπέλης» και τέλος πάντων το τούνελ μετάδοσης διασκεδάζεται. Πίσω όμως είναι Βατερλό. Άσε που όταν κάθεται η αδελφή της γυναίκας σου ανοίγει τα πόδια δεξιά αριστερά και μετά πρέπει εσύ να μην κοιτάς ποτέ τον καθρέφτη. Ασυγχώρητο το τούνελ, και στο κάτω κάτω όταν η κίνηση είναι πίσω, να το καταλάβω. Περνάει ο κεντρικός άξονας, χωρίς αυτόν η μαγεία χάνεται, άρα καλώς κάνει και υπάρχει. Όμως στο προσθιοκίνητο; Τι διάολο, δε μπορούν να περάσουν τον σωλήνα της εξάτμισης κάπως αλλιώς; Πρέπει να μπαίνει μέσα στην καμπίνα και να μας δυσκολεύει; Ας τον έκαναν κάτι άλλο, ή ας έβγαζαν την εξάτμιση από το πλάι. Αν και αυτό είναι κιτς. Εκτός και αν είναι πισωκίνητο το αυτοκίνητο οπότε είναι γαμώ!

7. ΑΦΗΜΑ ΓΚΑΖΙΟΥ – ΠΑΤΗΜΑ ΓΚΑΖΙΟΥ

Παπαπαπά, δεν τολμάς να αφήσεις το γκάζι να πατήσεις το φρένο πάνω στη στροφή και αμέσως όλο το πίσω μέρος γυρίζει. Πολύ επικίνδυνο αυτό με τα προσθιοκίνητα, α-παπαπά. Το κοινώς ονομαζόμενο «lift–off oversteer», ή υπερστροφή αδρανείας ελληνιστί, συμβαίνει όταν αφήσεις το γκάζι απότομα σε στροφή οπότε έχεις μετατόπιση φορτίου και με το κέντρο βάρος να έχει έρθει μπροστά και στην εξωτερική, το ελαφρύ πίσω μέρος ξεκολλάει και κάνει τα δικά του. Αν δεν το περιμένεις σε ξαφνιάζει. Ενώ αντίθετα, ας πούμε, αν πατήσεις λίγο γκάζι στο πισωκίνητο και σου κάνει τετακέ είναι εντάξει. Δε θέλει πολύ. Λίγα άλογα να έχει το αυτοκίνητο, ή λίγα νερά ο δρόμος και με λίγο παραπάνω γκάζι στη λάθος στιγμή ξεκολλάει, γυρίζει, και το χειρότερο, αν αφήσει το γκάζι γιατί τρόμαξες, βλέπεις τον από πίσω να σου έρχεται για μετωπική! Αλλά δεν πειράζει. Γιατί μόλις το μάθεις θα κάνεις παπάδες. Μπορεί βέβαια να δεις τους παπάδες και στην προσπάθεια να το μάθεις, αλλά χαλάλι του.

8. ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ ΧΕΙΡΟΦΡΕΝΟ

Μόδα και αυτή: να βγάζουν το χειρόφρενο από τη σωστή του θέση, ανάμεσα στα εμπρός καθίσματα, και να το κάνουν ηλεκτρικό. Πως θα το πας το μπροστοκίνητο χωρίς χειρόφρενο; Πως θα το χειριστείς σαν άντρας; Πως θα το βάλεις με το πλάι, τον κώλο, φέτες, πάντες κλπ κλπ, όπως δηλαδή πρέπει να κινείται στο δρόμο ένα κανονικό αυτοκίνητο, ένα πισωκίνητο. Αν μου βγάλεις το χειρόφρενο από το χέρι, είναι σα να μου ξυρίζεις το μουστάκι από τη μάπα. Με τι πρόσωπο θα βγω στο δρόμο, και πως θα μπαίνω με το Saxo σα να έχω Mirafiori; Φυσικά αν η κίνηση είναι πίσω το πράγμα αλλάζει. Τι το θέλεις το μαρκούτσι μες τη μέση; Αυτό είναι μόνο για το παρκάρισμα, άρα δεν έχει θέση μέσα σε όλα. Άσε που ταλαιπωρεί και τις κυρίες. Γιατί όταν παρκάρουμε στα «πευκάκια» τους τρυπάει τα πλευρά. Καθότι «αι γυναίκαι» μόνο στα πισωκίνητα αυτοκίνητα εξασκούν την τέχνη του φελάσιο! Όχι παίζουμε…

9. ΙΣΧΥΣ (ΜΕΡΟΣ 1^ο)

Τα προσθιοκίνητα αυτοκίνητα είναι σαν τις πεθερές. Υπάρχουν γιατί δε γίνεται αλλιώς. Όταν όμως δεν έχουν και ισχύ είναι σαν τις κακές πεθερές: πρέπει να πεθάνουν. Γιατί υπέπεσαν στο μέγιστο αμάρτημα όχι μόνο να έχουν την κίνηση στο λάθος άξονα, αλλά και να μην πηγαίνουν βήμα. Ποιός ο χαβαλές; Ποιό το νόημα; Να πεις πως γλιτώνεις σε χρήμα διαλέγοντας προσθιοκίνητο, το παίρνεις σε άλογα. Αν όμως δεν παίρνεις ούτε αυτό, καλύτερα το λεωφορείο (είναι και πισωκίνητο). Τάφος, πίκρα, ντροπή και αίσχος. Φυσικά αυτοκίνητα χαμηλής ισχύος υπάρχουν και πισωκίνητα. Πολλά. Όχι πολλά μοντέλα (δύο είναι), πολλά αυτοκίνητα. Αρκεί να μετρήσει κανείς τα 116 και 316 όλων των γενεών που κυκλοφορούν στην Ελλάδα. Αλλά δεν πειράζει. Γιατί είναι τόσο καλά αυτοκίνητα που ακόμη και με το μικρό αυτό μοτέρ μπορεί κανείς να απολαύσει τις χάρες τους. Κρίμα βέβαια, γιατί το σασί μπορεί πολύ περισσότερα (πισωκίνητο γαρ), αλλά και πάλι το αυτοκίνητο είναι αριστούργημα.

10. ΙΣΧΥΣ (ΜΕΡΟΣ 2^ο)

Υπάρχει φυσικά και το αντίστροφο πρόβλημα (για τα προσθιοκίνητα πάντα). Πόσα άλογα μπορεί να σηκώσει ο εμπρός άξονας. 200; 300; Με το ζόρι και πολύ κόπο. Δεν είναι τυχαίο ότι μόνο ένα αυτοκίνητο παραγωγής έχει την κίνηση εμπρός και πάνω από 250 άλογα. Το Ford Focus RS. Και τι δεν έκαναν για να χωρέσουν τα άλογα. Νέα ανάρτηση εμπρός, άλλο στήσιμο, έλεγχο ροπής από τον εγκέφαλο για να μην «τα δίνει» απότομα. Τι να το κάνεις, χαμένος κόπος. Οτιδήποτε έχει πάνω από 150 άλογα και έχει την κίνηση εμπρός είναι σκοτώστρα. Τραβάει στο απότομο γκάζι, βγάζει μούτρα, δε σταματάει, δε στρίβει, δεν περνάει τη δύναμη κάτω, δεν τρώει τα λαχανικά του, βρίζει τους γονείς του, και γενικά είναι κακό παιδί. Αντίθετα η πίσω κίνηση σηκώνει όση ισχύ της δώσεις. 200 άλογα, 300 άλογα, 500 άλογα, 600 άλογα, 700 άλογα 800 άλογα (φτάνει). Όσο πιο πολλά τόσο το καλύτερο. Είναι το απόλυτο, το όνειρο, το ένα και μοναδικό. Το σούπερ, το σπορ, το σούπερσπορ. Ο «άλφα σερνικός» της αυτοκίνησης. Ο αρχηγός, το αφεντικό, ο άρχοντας και γενικά το τέλειο, το άφταστο, το ξεχωριστό, το ένα το υπέρτατο. Τώρα ποιος μπορεί να το οδηγήσει, άλλο θέμα, όμως το αυτοκίνητο είναι εκεί. Εσύ είσαι αδύναμος. Γιατί αυτό, είναι πιο άντρας από σένα. Τόσο καλά!