Ο ναύτης – Ελεύθερες Ώρες Β΄ 1976

Ο ναύτης

Μπουρίνι, μαύρη θάλασσα,

βουνά νερένια κύματα.

Παλιό σκαρί βογγάει,

αμούστακος ο ναύτης του

που στέκει στο τιμόνι.

Μια στάλα χρόνια άνθρωπος

‘να πείσμα, μιά αντοχή.

Αντάρα, αλμύρα, σκοτεινιά

καράβι που διαβαίνεις;

Λάθεψες θάλασσα πικρή,

δεν τον νικάς το ναύτη.

Πείσμα εσύ, πείσμα κι αυτός.

Της χήρας το μοναχογυιό

δεν της τον καταπίνεις.

Κι αν το σκαρί είναι παλιό

ο ναύτης είναι νέος

κι έχει ταξίδια του εμπρός

πολλά να κάνει ακόμη.

Γαλήνεψε κι ομόρφυνε,

ημέρεψε, σταμάτα.

Να τραγουδήσει ο ναύτης σου

της θάλασσας τραγούδι.

Μεξικό 19-1-74